Początek i przebieg kliniczny zaburzeń lękowych różnią się znacznie w zależności od konkretnego zaburzenia. Jednym z najczęstszych istniejących zaburzeń lękowych jest zachowanie obsesyjno-kompulsywne, bardziej znane jako zaburzenie obsesyjno-kompulsywne. Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne obejmuje obsesje, które powodują wysoki poziom lęku i / lub kompulsji, które próbują zneutralizować lęk. Jeśli jesteś przyjacielem lub członkiem najbliższej rodziny osoby z zachowaniami obsesyjno-kompulsywnymi, z zaburzeniami obsesyjno-kompulsywnymi lub po prostu sprawdzasz z ciekawości, ten artykuł może ci pomóc. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się o różnych dostępnych metodach leczenia OCD, które są pomocne w zwiększaniu świadomości choroby.
Techniki relaksacyjne
Ten rodzaj leczenia zachowań kompulsywnych, znany również jako techniki poznawcze, obejmuje techniki relaksacyjne, takie jak rozmowa z samym sobą, aby złagodzić istniejące objawy. Techniki pomagają osobie negocjować sytuacje interpersonalne i zwiększają pewność siebie. Badania kliniczne pokazują, że ponad 60% osób korzysta z tego typu terapii.
psychoterapia
Jest to uważane za pierwsze lekarstwo na OCD, zwłaszcza u dzieci. Psychoterapia, taka jak terapia poznawczo-behawioralna (CBT), jest uważana za wysoce skuteczną i wykazano, że jest skuteczna w setkach zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych na całym świecie, ponieważ koncentruje się na zmianie wzorców myślowych w celu zmiany samych obsesyjnych i kompulsywnych zachowań. Psychoterapia obejmuje uczenie mechanizmów radzenia sobie z obsesyjnym myśleniem bez uciekania się do rytuału OCD. Odbywa się to poprzez działania neutralizujące.
Terapia rodzinna
Większość ludzi, którzy doświadczają kompulsywnych zachowań, jest często, jeśli nie zawsze, narażona na społeczną i publiczną krytykę, nawet we własnych rodzinach. Ponieważ rodzina jest postrzegana jako najważniejszy byt w społeczeństwie, na który jednostka może wpływać i kształtować, terapia rodzinna jest pomocna w znalezieniu rozwiązań dla ZOK. Terapia rodzinna może pomóc w rozwiązywaniu konfliktów rodzinnych, promując właściwe zrozumienie natury takich zaburzeń, co z kolei może motywować członków rodziny do pomocy swoim bliskim.
Psychochirurgia
W ciężkich przypadkach zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych wykonuje się psychochirurgię. Dzieje się tak, gdy oznaki i objawy zaburzenia stają się przytłaczające i nie reagują już na wszystkie inne dostępne alternatywy leczenia. Psychochirurgia to nowy przełom w nauce w walce z takimi zaburzeniami. W przeciwieństwie do znanej od dawna procedury lobotomii (która może spowodować nieoczekiwane uszkodzenie mózgu i utratę pamięci u pacjentów), psychochirurgia polega na przecięciu lub unieruchomieniu niektórych części mózgu za pomocą elektrody. Procedura obejmuje obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego, aby zapewnić, że podczas zabiegu chirurgicznego zaangażowana jest tylko odpowiednia i wybrana część mózgu. Co istotne, ponad 30% pacjentów, którzy przeszli psychochirurgię, wykazało znaczną poprawę w zakresie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych.
lek
Leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych zwykle obejmuje leki i terapie. Ta kombinacja daje lepsze rezultaty niż sama. (Charney, 2005).
Rzeczywiście, środki uspokajające i przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), są powszechnie podawane w połączeniu z różnymi terapiami w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych.
[ff id="7"]
