Czy zamknąłeś drzwi Czy naprawdę zamknąłeś drzwi, czy po prostu myślisz, że to zrobiłeś?
Kumpel opisał mi, jak jej matka chodziła tam iz powrotem, aby sprawdzić, czy zamknęła drzwi i zdiagnozowano u niej OCD. W tym poście opowiem o tym, co wyzwala obsesyjny proces i jak rozwijają się pełne obsesje (i jak się ich pozbyć).
SORGE
„Swędząca” natura rzeczy, które nas denerwują i niepokoją, polega na tym, jak początkowo wyzwalane jest myślenie obsesyjne. Myślenie obsesyjne, napędzane niepublikowaną negatywną energią emocjonalną, stanowi podstawę późniejszego rozwoju obsesji dorosłych. Najważniejszą rzeczą, na której należy się tutaj skupić, jest „napędzanie”. Zabierz paliwo z silnika zmartwień, a pozbędziesz się zmartwień. Wyjaśnię, jak to zrobić na końcu wpisu.
Martw się o zmartwienia
Przychodzi moment, w którym wiemy na pewno, że drzwi są na pewno zamknięte, ale zmartwienie wciąż przykuwa naszą uwagę i zaczynamy się martwić dlaczego się martwimy. Nie przeszkadza nam sam zamek, ale emocjonalne więzi w ciele, które są związane z kilkoma złymi i bolesnymi opcjami. Uważamy, że nie bylibyśmy w stanie poradzić sobie z naszymi własnymi reakcjami emocjonalnymi na te możliwości, gdyby kiedykolwiek się wydarzyły.
Mózg lubi nam przedstawiać rzeczy (jest bardzo wydajny i skuteczny) i znajduje się za środkiem tego małego zamka do drzwi, a mały klucz, który trzymamy ze sobą, to cała seria przerażających rzeczy, w których wyobrażamy sobie poczekaj, jeśli źle zrozumiemy proces blokowania drzwi. Krytykuj siebie za swoje obawy nad Zamek odwraca uwagę od prawdziwych problemów, które się za nim kryją - rzeczy, z którymi nie możesz sobie poradzić, takich jak:
- Znajdź swój dom przeszukany przez włamywaczy, a co gorsza, jeśli nadal jesteś w domu po przyjeździe
- Utrata rzeczy, nad którymi pracowałeś przez całe życie
- cenne wspomnienia (np. biżuteria od mamy) z powodu kradzieży przedmiotów
- Utrata wiary, że Twój dom jest „bezpieczny”
- Ciekawe, czy włamywacze wracają i jacy źli ludzie robią takie rzeczy
- Obawiasz się, że wydarzenie nieodwracalnie cię wyrządzi.
To wszystko Reprezentacje - Wytwory naszej wyobraźni. Świadomość, że to wszystko, czym są, powoduje, że krytykujemy siebie za to, że jesteśmy do nich emocjonalnie przywiązani i odmawiamy odczuwania reakcji emocjonalnych związanych z tymi podstawowymi reprezentacjami. Traktujemy nasze reakcje emocjonalne jako „nadreaktywne” i świadomie staramy się już nie martwić. Próbujemy zamrozić proces. Staramy się zatrzymać zarówno myślenie, jak i związane z tym uczucia.
Próba zaprzestania myślenia nie działa
Jeśli walczysz z niepokojącymi myślami dodatkowymi myślami przeciwnymi, takimi jak „Nie powinienem o tym myśleć wielokrotnie, ponieważ istnieje tylko w mojej wyobraźni”, a następnie próbujesz rozproszyć się, celowo skupiając się na przyjemnych rzeczach do przemyślenia, musisz to zrobić najpierw myśląc o tym, o czym starasz się nie myśleć - a ona ciągle to tworzy. Doh.
Nie myśl o różowym słoniu - czy możesz to zrobić? Spróbuj ponownie. Spróbuj ponownie. Później, gdy masz do czynienia z tym, o czym nie chcesz myśleć, na przykład z tym zamkiem, pomyśl: „Mam nadzieję, że o tym nie pomyślę, bo w przeciwnym razie wszystkie te negatywne uczucia wrócą”. Zgadnij, co właśnie zrobiłeś. Tak, myślałeś o tym.
Uczucia są kluczem do zakończenia zmartwień
W rzeczywistości są zaprojektowane tak, aby radzić sobie ze wszystkimi twoimi uczuciami we wszystkich rzeczywistych scenariuszach, niezależnie od treści lub intensywności. Uczucia działają w określony sposób. Pojawiają się, czujesz je iw końcu przechodzą przez ciebie i wychodzą - jeśli im pozwolisz. Jeśli spróbujesz zatrzymać ten proces, rozwiniesz system przekonań „Nie byłbym w stanie poradzić sobie z moimi uczuciami w tej sytuacji” (prawdę mówiąc, ponieważ nie chcesz odczuwać swoich negatywnych uczuć, ale ponieważ nie możesz, ale kto czy możesz winić, że tego nie chcesz?). Jednak aby wyleczyć ten problem, musisz poczuć swoje uczucia.
Odmawiając uznania tych wyimaginowanych scenariuszy jako ważnej części twojego wbudowanego systemu reakcji emocjonalnych, odmawiasz uwolnienia związanego z nimi ładunku emocjonalnego i utrzymujesz ropiejący komunikat „Nie mogłem tego zrobić” w swoim mózgu i ciele. Jeśli spróbujesz celowo zniszczyć te obawy, ponieważ uważasz je za „złe”, ryzykujesz wytworzeniem wtórnych reakcji emocjonalnych.
WTÓRNE ODPOWIEDZI EMOCJONALNE
Wtórne reakcje emocjonalne powodują obsesje; Atak paniki; Fobie i szereg innych zaburzeń związanych z lękiem. Chociaż mają usunąć pierwotną reakcję emocjonalną, po prostu ją utrwalają - nie działają tak samo, jak próby burzy mózgów, nie działają i wciąż regenerują problem.
W większości przypadków wtórną reakcją emocjonalną jest powtórzenie reakcji pierwotnej: możemy wywołać złość w złości (napady złości); Strach przed strachem (ataki paniki). Możemy także wywołać strach przed wstrętem i złość ze strachu. Często łatwiej jest zauważyć drugi typ wtórnej reakcji emocjonalnej, ponieważ wywołuje on różne doznania fizyczne, podczas gdy „strach przed strachem” i „złość z powodu złości” wydają się mieszać w ogólną bolesną masę i mamy trudności z rozpoznaniem co jest podstawową i drugorzędną odpowiedzią.
Kiedy masz wtórną reakcję emocjonalną, twoje myśli i uczucia koncentrują się na toczeniu wojny z twoją pierwotną reakcją emocjonalną. Determinacja, by nie reagować pierwotnie, jest tak silna, że próbujesz fizycznie usunąć cały proces myślowy / czuciowy ze swojego ciała. To jest niemożliwe. Zamiast tego musisz dążyć do tego, aby energia przepływała przez twoje ciało, dopóki przelew nie spadnie do rozsądnego poziomu, a twój umysł nie będzie już postrzegał tej sytuacji jako problemu.
Na przykład w przypadku fobii związanej z zamkiem do drzwi stworzyłeś wtórną reakcję, która powoduje, że walczysz emocjonalnie z każdym napotkanym zamkiem, na wypadek, gdybyś otrzymał niespokojną reakcję emocjonalną. W przypadku obsesji, w twoim umyśle pojawia się zamek do drzwi, który jest związany z najbardziej ekstremalnymi emocjonalnie intensywnymi reakcjami, które możesz sprowokować. A ponieważ wiesz, że to nie jest „prawdziwe”, nadal z tym walczysz.
NADZÓR
Nadmierna czujność lub nadświadomość powinny utrzymać cię przy życiu w długotrwałych, zagrażających życiu sytuacjach. Nieświadomie są zmuszeni szukać dowodów rzeczy, które są nawet nieznacznie związane z postrzeganym zagrożeniem. Jeśli jesteś nadmiernie czujny, twoje holistyczne myślenie zakończy się, ponieważ skupisz się tylko na znalezieniu sygnałów sensorycznych, które są związane tylko z wyzwalaczem.
Uczucie nadmiernej czujności to różnica między zobaczeniem dzikiego, głodnego lwa w telewizorze a dzikiego, głodnego lwa w domu. Lwy w telewizji sprawiają, że twój świadomy umysł myśli o zobaczeniu natury w jej najpotężniejszej i najpiękniejszej postaci. Lwy w twoim domu wykorzystują twój podświadomy mózg emocjonalny do myślenia o bolesnej śmierci ciebie i twoich bliskich oraz do wywoływania silnych reakcji fizycznych.
Ciężki oddech; ruchomy cień; Pazury do drapania; ostre zęby. W stanie nadpobudliwości, twój nieświadomy emocjonalny mózg kieruje tobą i automatycznie generuje sygnały, które twoje zmysły nazywają „niebezpieczeństwem”. Ale nie potrzebujesz prawdziwego lwa w swoim domu, aby stać się nadwrażliwym. Wszystko, czego potrzebujesz, aby to osiągnąć w normalnym życiu codziennym, to odmówić angażowania świadomego mózgu myślącego w pracę z negatywnie naładowanymi problemami emocjonalnymi.
Jeśli odmówisz świadomej pracy z problemem emocjonalnym, problem nie znika - spycha go w dół do twojego nieświadomego emocjonalnego mózgu.
Ponieważ twój nieświadomy mózg emocjonalny nie zna różnicy między scenariuszami wyimaginowanymi i rzeczywistymi, zakłada, że otrzymał informacje, ponieważ scenariusz jest prawdziwy. Jeśli twój nieświadomy mózg emocjonalny przejmuje kontrolę nad radzeniem sobie z problemami, którymi nie byłeś świadomie zainteresowany, ryzyko nadmiernej czujności znacznie wzrasta.
Dwie inne rzeczy, które mogą zwiększyć ryzyko nadmiernej czujności to:
- Straszne wydarzenie lub coś podobnego faktycznie wydarzyło się lub wydarzyło się w przeszłości, więc twoja podświadomość ma dowody, że takie zagrożenie może być realne
- Mając poczucie kontroli nad faktem, że takie wyimaginowane wydarzenia nie są podważane; Na przykład partner, który zawsze zostawia otwarte drzwi, kiedy wychodzi.
Zachowanie nadmiernej czujności na czynniki wyzwalające, o których wiesz, że są w danej chwili złe, oznacza, że masz reakcje emocjonalne, których nie chcesz lub nie rozumiesz. Twój podświadomy mózg tworzy obrazy, dźwięki i wrażenia, które pojawiają się wbrew twojej świadomej woli w twoim świadomym mózgu, i masz fizyczne reakcje, które są napędzane przez ekstremalne reakcje emocjonalne, które naśladują niewłaściwą sytuację, tak jakby była prawdziwa. Gdyby rzeczywiście w pokoju znajdował się lew, doceniłbyś tę reakcję, ponieważ mogłaby cię utrzymać przy życiu - ale jeśli wiesz, że te reakcje mają miejsce wokół wyimaginowanych wydarzeń, kontynuuj z nimi walkę. Wciąż próbuj wypychać je ze świadomości, ale wysyłaj je do swojego emocjonalnego mózgu w celu podświadomego przetwarzania.
Aby odwrócić ten nieświadomy koszmar, musisz zrobić tylko jedną rzecz: świadomie odzyskać swoje uczucia. Im wcześniej zaczniesz, tym lepiej.
Jak przestać się martwić, czy zamknąłeś drzwi, czy nie
Kiedy dana osoba rozwija zaburzenie obsesyjno-kompulsywne lub obsesję na punkcie tego, czy zamknęła drzwi, czy nie, wzięła to, co zaczęło się jako przerażony obszar niepokoju, odmówiła spędzenia czasu, zaczęła z tym walczyć, a potem to Walka przekształciła się w nieświadomy, długotrwały nawyk, który jest wspierany przez wtórne reakcje emocjonalne, które chronią przed zniesieniem tego nawyku.
Ten nawyk w rzeczywistości restrukturyzuje zarówno mózg, jak i system uwalniania emocji. Niektórym reakcjom emocjonalnym uniemożliwia się opuszczenie ciała, tworząc wzorce myślowe, które działają jak „tarcze” i próbują powstrzymać Cię od myślenia o pewnych obszarach życia. Ale jak każdy inny nawyk, można go odwrócić, jeśli chcesz zapłacić cenę i dać jej wymagany czas.
Oto przykład strategii, której możesz użyć, aby wyeliminować początkowy proces obsesji:
Krok 1: skup się na zamku drzwi
Zaakceptuj, że to nie myśli, ale uczucia sprawiają, że zwracasz uwagę na zamek. Uczucia, o których tutaj mówimy, są uczuciami, które już są w twoim ciele i czekają na uwolnienie. Nie mówię o celowym tworzeniu nowych uczuć. Kiedy skupiasz się na przedmiocie, uczucia, które już istnieją w twoim ciele, pojawiają się automatycznie i będą prosić cię o zwracanie uwagi na problem, który stwarzają, dopóki nie zostaną uwolnione.
Krok 2: Zbadaj swoje uczucia i problemy, z którymi są związane
Sprawdź, jakie jest ryzyko włamania i jak byś zareagował. Zbadaj ryzyko poczucia głupoty po wydarzeniu, jeśli zapomnisz zamknąć drzwi. Jeśli policja przyjdzie i ostrzeże Cię o kwestiach bezpieczeństwa, o których powinieneś był pomyśleć i o których nie powinieneś myśleć, zbadaj wstyd, który się z tym wiąże. Poznaj tematy i dogłębnie poczuj uczucia. Rób to świadomie, a zmniejszy to potrzebę ingerowania w nieświadomy umysł emocjonalny.
Krok 3: Powiedz sobie, że byłbyś gotowy, gdyby wydarzyły się te „straszne” rzeczy
Ponieważ chciałbyś. Zraniłbyś; ale poradzisz sobie z tym. Odczucia, jakie odczuwasz podczas wyobrażania sobie scenariusza, są mniej więcej takie same, jakie miałbyś, gdyby scenariusz był prawdziwy. Jeśli poradzisz sobie z przedstawionym scenariuszem, poradzisz sobie z rzeczywistą wersją.
Krok 4: Zaakceptuj, że zamykanie drzwi jest ważną rzeczą, na której należy się skupić, kiedy to robisz
Czasami martwimy się, ponieważ rozpraszają nas inne rzeczy, które walczą o naszą uwagę, a nasze wspomnienia o zrobieniu czegoś ważnego stają się niewyraźne. Nasza podświadomość mówi nam, że nie zwracaliśmy wystarczającej uwagi na drzwi, gdy się zamykały. To, co się tutaj dzieje, to fakt, że twoja podświadomość działa w harmonii z twoimi najgłębszymi systemami wartości i przypomina ci, abyś z nimi był w zgodzie.
Krok 5: Powtarzaj problemy i uwalniaj związane z nimi reakcje emocjonalne, aż przestaną przyciągać Twoją uwagę
Nie czekaj, aż problem znowu się pojawi i powiedz „O nie, nie znowu”. Zaplanuj regularne okno co tydzień, w którym celowo szukasz problemów. Celowo staraj się wyczuć związane z tym uczucia.
Krok 6: nie krytykuj siebie
Samokrytyka tego procesu jest jak wmawianie sobie, że odczuwanie bólu podczas skaleczenia jest złe. Prawie wszystkie osoby, które spotkałem, które się martwią lub mają zaburzenia lękowe, mówią „Myliłem się” z powodu swoich negatywnych uczuć. Masz złamaną nogę, to boli fizycznie. Wyobrażasz sobie szkodliwe wydarzenie w życiu, to boli emocjonalnie. Nie jest to pożądane, ale nie jest „złe”. Jeśli zauważysz, że to robisz, rzuć temu wyzwanie. Samokrytyka musi być wielokrotnie przerywana, gdy się pojawia - w pewnym momencie staje się nawykiem, aby tego nie robić.
Krok 7: spłucz i powtórz
Jeśli będziesz postępować zgodnie z tym procesem w kółko, przekonasz się, że Twoje zmartwienia w końcu znikną. Ten zamek nie przyciąga już Twojej uwagi.
[ff id="1"]
