Początek ery fotografii cyfrowej przyniósł wiele postępów technologicznych i technik, które nie były dostępne dla przeciętnego fotografa filmowego 20 lat temu, takich jak fotografia HDR (High Dynamic Range) oraz wszystkie możliwości i subtelności manipulacji pikselami, które Oferty Photoshopa. Fotografia cyfrowa łagodzi także wiele problemów napotykanych w tradycyjnej fotografii filmowej, takich jak: B. fizyczne ograniczenia światłoczułości filmu, korekta balansu bieli itp. (Jestem pewien, że każdy, kto przeszedł z filmu na cyfrowy, może wymyślić co najmniej 100 innych przykładów).
Jednak wraz z przejściem na fotografię cyfrową wielu fotografów, zarówno amatorów, jak i profesjonalistów, zbyt mocno polega na metodach cyfrowych, aby osiągnąć pożądane wyniki, zamiast stosować zasadę numer jeden dla dobrego zdjęcia: manipuluj światłem, aby go uzyskać aby zbliżyć się do pożądanego rezultatu przed zrobieniem zdjęcia. Manipulowanie światłem może oznaczać kilka rzeczy. Fotografom studyjnym przysługuje luksus tworzenia sceny z dokładnie takim oświetleniem, jakiego potrzebują, ale większość fotografów amatorów, fotografów krajobrazu, fotoreporterów, a nawet fotografów wydarzeń fotografuje większość swojej pracy na zewnątrz w warunkach, które są poza ich kontrolą. Dla tych fotografów jedynym sposobem manipulowania światłem jest użycie filtrów i błysków lub błysków. Większość profesjonalnych fotografów ślubnych powie Ci, że prośba o sfotografowanie wesela bez dobrej broni błyskawicowej jest tym samym, co proszenie o zrobienie zdjęcia tylko jedną ręką. Z drugiej strony filtry to inna historia. Wielu fotografów cyfrowych zwykle używa zbyt mało filtrów, z wyjątkiem zwykłej ochrony cennego szkła swoich obiektywów. Wielu fotografów cyfrowych (może nawet ty) postrzega filtry jako starą technologię, która była ważna w przypadku filmów, ale mniej potrzebna w przypadku nagrań cyfrowych, ponieważ aparat może zrobić wszystko, co potrafi filtr. To nieprawidłowa logika. Filtry mogą odróżniać dobre i świetne zdjęcia.
Czujniki filmowe i kamery cyfrowej są podobne, ponieważ rejestrują światło tak, jak je widzą. Światło przechodzi przez soczewkę, jest rzutowane na materiał wrażliwy na światło i rejestrowane. Lubię nazywać to, co jest nagraną informacją świetlną. Po ujęciu fotograf musi pracować tylko z przechwyconymi informacjami o świetle. Wiele nieudanych filtrów może być wbudowanych w aparaty cyfrowe, ale manipulują one tylko dostępnymi informacjami o świetle zarejestrowanymi przez czujnik. Dlatego „filtry cyfrowe” są zawsze gorsze niż filtry fizyczne, ponieważ filtr fizyczny faktycznie manipuluje oryginalną informacją o świetle, zanim dotrze do czujnika aparatu. Wielu fotografów lubi robić zdjęcia w formacie RAW, który zawiera wszystkie informacje zarejestrowane przez czujnik aparatu. Dzięki plikom RAW fotograf ma najłatwiejsze informacje do pracy i edycji. Dlatego filtry robią różnicę, ponieważ manipulują samym surowym światłem, które jest tak surowe, jak to możliwe i zachowuje wszystkie dostępne informacje o świetle.
Główne filtry, które powinien posiadać fotograf, to: filtr UV lub przezroczysty filtr ochronny, polaryzator i filtr neutralny lub szereg filtrów o neutralnej gęstości. Filtr UV lub przezroczysty to po prostu dziecinna zabawa, ponieważ cały czas utrzymuje się na soczewce i chroni cenny przedni element szklany soczewki. Zawdzięczam filtry UV za oszczędność co najmniej trzech moich soczewek. Należy zauważyć, że większość cyfrowych czujników SLR ma powłokę UV, dlatego filtr UV jest zbędny i dlatego do ochrony obiektywu wymagany jest tylko przezroczysty filtr ochronny.
Kołowe filtry polaryzacyjne są najważniejszymi filtrami, jakie może mieć współczesny fotograf cyfrowy. Filtry polaryzacyjne fizycznie uniemożliwiają transmisję wszystkich rodzajów światła oprócz wybranego. Bardziej szczegółowy artykuł na temat działania filtrów polaryzacyjnych znajduje się w tym artykule. Mówiąc prościej, pomyśl o spolaryzowanym świetle jak o fali, podobnej do fali na kawałku wibrującej struny. Fale te wahają się w górę iw dół, od lewej do prawej lub gdziekolwiek pomiędzy. Kąt tej wibracji nazywa się polaryzacją. Filtry polaryzacyjne, podobnie jak spolaryzowane soczewki w okularach przeciwsłonecznych, umożliwiają jedynie pewien „kąt” (tj. Góra i dół lub od lewej do prawej) spolaryzowanego światła przez soczewkę. Okrągłe filtry polaryzacyjne mają obrotowy przedni element, który kontroluje kąt spolaryzowanego światła, które może przejść przez soczewkę. Obracając przedni element filtra, fotograf może zmienić sposób odbijania światła od każdej powierzchni, usuwając odbicia, zwiększając nasycenie oraz zmniejszając lub zwiększając kontrast. Filtr polaryzacyjny ma również tę zaletę, że manipuluje wyglądem nieba. To wszystko, czego żadne oprogramowanie nie jest w stanie dokładnie odtworzyć. Ważne jest, aby pamiętać, że filtry polaryzacyjne zmniejszają ilość światła, które normalnie jest dostępne dla twojego aparatu o dwa przystanki, dlatego filtr polaryzacyjny jest najczęściej używany jako filtr zewnętrzny.
Filtr neutralny po prostu zmniejsza ilość światła przechodzącego przez niego i przyciemnia scenę. Dla fotografa cyfrowego jest to ważniejsze niż myślisz. Cyfrowe czujniki aparatu są bardzo wrażliwe na jasne światło i rejestrują ujęcia na zewnątrz z dużo większym kontrastem niż tradycyjne filmy. Kiedy zdmuchnięta jest jasna scena (jasne obszary są białe), mówi się o „przycinaniu”. Oznacza to, że informacje o świetle zostały utracone w tej części sceny, ponieważ zarejestrowano tylko białe światło. Filtr neutralny może przechowywać te informacje bez zmuszania fotografa do ustawienia aparatu na niechcianą przysłonę. Filtr neutralny może pozwolić fotografowi na użycie obiektywu o większej aperturze w celu uzyskania pożądanego efektu bokeh w jasnym świetle słonecznym, gdy nie jest to niemożliwe.
Przy wyborze filtra należy wziąć pod uwagę dwie ważne rzeczy: powłokę i grubość. Ze względu na odbicie czujników aparatów cyfrowych filtr bez powłoki lub z minimalną powłoką może powodować zamglenie obrazu, ponieważ światło odbija się w tę iz powrotem między czujnikiem a tyłem filtra. Jest to zwykle problem tylko wtedy, gdy jesteś narażony na jasne źródło światła. Jednak dla wielu fotografów może być wystarczające zakupienie filtrów wielowarstwowych, aby zredukować efekt zjawy. Grubość filtra (lub grubość otworu filtra) stanowi problem w przypadku soczewek szerokokątnych, ponieważ w przypadku tych soczewek światło na krawędziach musi być zgięte bardziej niż na środku ramy, tzn. Światło na krawędziach ramy jest wymagane dla większej Szkło podłączonego filtra. Ogólnie rzecz biorąc, im więcej szkła przechodzi, tym ciemniej robi się, dlatego gruby filtr na obiektywie szerokokątnym spowoduje pewne winietowanie. W przypadku bardzo szerokokątnych soczewek grubość membrany może również mieć znaczenie, ponieważ światło padające pod skrajnymi kątami na krawędź ramy może być blokowane przez grubszą membranę filtra. Niektóre nowoczesne filtry, takie jak filtry z serii Hoya Pro 1 Digital, zostały opracowane specjalnie dla aparatów cyfrowych z cienkimi szklanymi elementami, cienką ramką i specjalnie opracowaną powłoką, która zapobiega powstawaniu zjawy i rozproszonego światła. Jednak każdy profesjonalny filtr, który ma wiele powłok, na przykład B + W, działa również z systemem cyfrowym.
Jeśli nadal nie wierzysz, że kilka filtrów robi różnicę, wypróbuj niektóre z nich i przekonaj się sam i jak zwykle baw się dobrze strzelając!
[ff id="7"]
