Firma, w której pracowałem, została przejęta przez brytyjską międzynarodową firmę w połowie lat 90. Nowo mianowany dyrektor zarządzający z Wielkiej Brytanii zapytał, jak Gujarati jedzą w domu podczas wizyty w fabryce. Po wysłuchaniu odpowiedzi postanowił usiąść na podłodze i zjeść ze wszystkimi starszymi kolegami z Gujarati-Essen.
Co chciał zrobić dyrektor zarządzający? Próbował docenić normy kulturowe nowego miejsca i wykazać chęć objęcia go. Takie zachowanie dyrektora zarządzającego najwyraźniej pomogło lokalnemu zarządowi bardziej otworzyć się na późniejsze dyskusje.
W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci wyzwania międzykulturowe stały się bardzo ważne w międzynarodowym zarządzaniu przedsiębiorstwem, ponieważ firmy rozwijają się poza swoimi granicami terytorialnymi. Nawet wiodące szkoły zarządzania w Indiach zaczęły uwzględniać wyzwania międzykulturowe w programie nauczania zarządzania międzynarodowego.
„Kultura” była jednym z moich zainteresowań. Niedawno przyjęłam zaproszenie do szkolenia międzynarodowych studentów zarządzania przedsiębiorstwem w zakresie wyzwań międzykulturowych. W ramach przygotowań przeczytałem wiele książek na ten temat. Moja baza wiedzy została znacznie poszerzona, ponieważ skarb informacji zawarty w tych książkach był nieoceniony i bardzo istotny.
W tym artykule przedstawiono niektóre istotne tematy związane z wyzwaniami międzykulturowymi w zarządzaniu międzynarodowym.
Co to jest kultura ”?
Kultura to „nabyta wiedza, dzięki której ludzie antycypują wydarzenia i interpretują doświadczenia w celu generowania akceptowalnych zachowań społecznych i zawodowych. Wiedza ta tworzy wartości, kształtuje postawy i wpływa na zachowania”. Kultury uczy się poprzez doświadczenie i dzieli ją wiele osób w społeczeństwie. Ponadto kultura jest przekazywana z pokolenia na pokolenie.
Jakie są podstawowe elementy „Kultury”?
- podział władzy - Czy członkowie społeczeństwa stosują podejście hierarchiczne, czy egalitarną ideologię?
- Relacje społeczne - Czy ludzie są bardziej indywidualistyczni, czy wierzą w kolektywizm?
- relacje środowiskowe - Czy człowiek wykorzystuje środowisko do celów społeczno-ekonomicznych, czy też stara się żyć w harmonii ze środowiskiem?
- wzorce pracy - Czy pracownicy wykonują jedno zadanie na raz, czy podejmują kilka zadań jednocześnie?
- Niepewność i kontrola społeczna - Czy członkowie społeczeństwa lubią unikać niepewności i są związani zasadami, czy też członkowie społeczeństwa są bardziej zorientowani na relacje i lubią radzić sobie z niepewnością, kiedy i kiedy się pojawią?
Jakie są krytyczne punkty, które ogólnie pojawiają się w zespołach międzykulturowych?
- Niewłaściwe zaufanie Na przykład chiński menedżer zastanawia się, dlaczego jego indyjscy koledzy z drużyny mówią po hindi w biurze, a jego koledzy z drużyny spierają się, gdy nie ma tam menedżera, dlaczego nie mówią po angielsku.
- percepcja - Na przykład ludzie z krajów rozwiniętych uważają osoby z krajów słabiej rozwiniętych za gorsze lub odwrotnie.
- Niedokładne uprzedzenia - Na przykład „Japończycy podejmują decyzje grupowe” lub „Hindusi nie dostarczają na czas” to uogólnione wersje kulturowych uprzedzeń.
- Zła komunikacja - Na przykład podczas dyskusji Japończycy kiwali głową raczej na znak grzeczności, a niekoniecznie jako aprobatę tego, o czym się mówi.
Na jakie style komunikacji wpływa kultura narodu?
- „Bezpośredni” lub „Pośredni” - Wiadomości są wyraźne i bezpośrednie w stylu „bezpośrednim”. Jednak w stylu „pośrednim” komunikaty są bardziej niejawne i kontekstowe.
- „Opracuj” lub „Dokładnie” lub „Zwięzły” - W stylu „drogim” mówca dużo mówi i powtarza wiele razy. W stylu „Dokładnym” głośnik jest precyzyjny przy minimalnej liczbie powtórzeń i w stylu „Zwięzłym”. Mówca używa mniej słów przy umiarkowanych powtórzeniach i używa wskazówek niewerbalnych.
- „Kontekstowy” lub „osobisty” - W stylu kontekstowym nacisk kładziony jest na tytuł lub etykietę i hierarchiczne relacje mówcy. Jednak w osobistym stylu nacisk kładziony jest na indywidualne osiągnięcia mówcy i minimalne odniesienia do relacji hierarchicznych.
- „Afektywne” lub „instrumentalne” - W stylu afektywnym komunikacja jest bardziej zorientowana na relacje, a słuchacze muszą rozumieć znaczenia oparte na niewerbalnych wskazówkach. Podczas gdy w stylu „instrumentalnym” mówca jest bardziej zorientowany na cel i używa bezpośredniego języka z minimalnymi odniesieniami niewerbalnymi.
Jakie są ważne wskazówki niewerbalne w komunikacji między zespołami międzykulturowymi?
- kontakt fizyczny - Odnosi się to do ruchów dłoni (celowych / niezamierzonych), przytulania, przytulania, całowania, uderzania w ramię, uścisku dłoni itp.
- Odległość interpersonalna - Jest to fizyczna odległość między dwiema lub więcej osobami. 18 "jest uważany za intymny dystans, 18" do 4 'jest traktowany jako osobisty dystans, 4' do 8 'to akceptowalny dystans społeczny, a 8' to dystans publiczny.
- artefakty - Odnosi się to do używania szpilek do krawatów, biżuterii itp.
- Para-język - Chodzi o szybkość mówienia, wysokość i głośność.
- kosmetyki - Chodzi o stosowanie proszku, substancji zapachowych, dezodorantów itp.
- czas symbolizm - Chodzi o odpowiedniość czasu. Na przykład, kiedy jest właściwy czas, aby zadzwonić, kiedy zacząć, kiedy zakończyć itp., Ponieważ różne kraje znajdują się w różnych strefach czasowych.
epilog
„Międzykulturowe wyzwania w międzynarodowym zarządzaniu przedsiębiorstwem” stały się bardzo cenionym tematem w ciągu ostatnich dwóch dekad. Istnieje wystarczająco dużo przykładów porażek biznesowych, stagnacji lub porażek wspólnych przedsięwzięć, ponieważ kierownictwo nie jest w stanie zidentyfikować wyzwań międzykulturowych i odpowiednio je rozwiązać. Istnieją również przykłady firm przechodzących obowiązkowe szkolenie w zakresie zarządzania kulturą lub programów akulturacyjnych dla pracowników delegowanych za granicę lub zatrudnionych z innych krajów, aby zapewnić skuteczne rozwiązywanie problemów krzyżowych.
Świat z każdym dniem staje się coraz mniejszy, dlatego menedżerowie pracujący w międzynarodowych firmach muszą być bardziej wyczuleni na wyzwania związane z kulturowym i etnicznym krajobrazem krajów, w których pracują.
Ignorowanie wyzwań kulturowych w zarządzaniu wewnętrznym biznesem jest ryzykownym przedsięwzięciem, ponieważ w grę wchodzi wiele. Jest to związane z „czynnikiem higieny” teorii „podwójnego motywowania”, którą psycholog Frederick Herzberg rozwinął w połowie lat 60. XX wieku. Uwzględnienie różnorodności kulturowej kraju może, ale nie musi, prowadzić międzynarodowego biznesu, ale z pewnością zwiększy prawdopodobieństwo stagnacji lub niepowodzenia.
odniesienie:
- „Zarządzanie międzykulturowe - tekst i przypadki” Bhattacharya Dipak Kumar
- „Zarządzanie międzynarodowe: kultura, strategia i zachowanie” Hodgetts (Richard M., Luthans & DOH)
- „Zarządzanie w różnych kulturach: wyzwania i strategie” Richarda Steera, Scnchez Round (Carlos J, Nardon Luciara)
- „Niwelowanie różnic kulturowych: praktyczny przewodnik po międzynarodowej komunikacji biznesowej” Carte Penny i Chris Fox
================================================ == ===
[ff id="6"]
